Hallo iedereen,
Voor de 1ste les rond 'Mens en zingeving' kregen we de opdracht om een voorwerp mee te brengen die een belangrijke/waardevolle betekenis heeft voor jezelf.
Mijn voorwerp dat ik gekozen heb, is mijn instrument.
Mijn instrument, hobo, is voor mij een heel belangrijk voorwerp omdat ik al 10 jaar hobo speel. Ik speel ook mee in verschillende muziekverenigingen en zou deze verenigingen niet meer kunnen missen, ze maken deel uit van mijn leven. Dit is voor mij ook heel belangrijk omdat ik het zelf heb betaald.
Waarom heb ik voor mijn hobo gekozen?
Ik wou al van kleins af aan dit instrument bespelen. Het fascineerde mij enorm omdat het een dubbel riet heeft. Dat wil zeggen dat het riet het mondstuk is waar je moet op spelen en dat bestaat uit 2 rieten die voor trilling zorgen. Doorheen de 10 jaar heb ik heel hard moeten werken om mijn diploma te behalen van de muziekschool. Ik heb mij jarenlang ingezet om dit diploma te krijgen. Dit gebeurde met heel veel ups en downs. Ik heb ook heel wat stress gehad voor alle examens die ik heb moeten afleggen.
Nu speel ik mee in 3 muziekverenigingen: de Koninklijke Fanfare Eendracht en Kunstijver, de Jet Symphonic Band en de P-Nuts. Elke zondagochtend is er repetitie van de Fanfare en elke vrijdagavond is er repetitie van de Jet. Deze zou ik niet meer kunnen missen omdat dit toch een uitlaat is om even weg te zijn van alle stress en dagelijkse ellende. Wanneer ik meespeel kan ik mijn gedachten verzetten en kan ik mij gewoon concentreren op de muziek. Wanneer we op uitstap zijn met de Fanfare maak ik altijd zoveel plezier dat ik daar de tijd niet voor heb om aan te denken.
Muziek is een belangrijk aspect in mijn leven, het is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Muziek spelen of zingen zit in de familie. Een groot deel van mijn familie bespeelt een instrument of zingt wel in een of ander koor. Mijn opa heeft nog een instrument bespeeld en zong vroeger, mijn nonkel en tante zingen in een koor. Mijn moeder, mijn zus en ik spelen mee in de Fanfare.
Muziek is heel belangrijk voor mijn familie, wanneer er een concert is, zijn mijn oma en opa altijd aanwezig. Mijn grootouders zijn altijd trots op mij omdat ik in de Fanfare het toch red als enige hoboïst. Op die momenten voel ik mij dan speciaal.
Mijn instrument geeft zin aan mijn leven, omdat ik bij elke repetitie het gevoel heb dat ik stap per stap een beter hoboïst ben. Elk muziekstuk geeft mij uitdaging en het gevoel dat ik door moet gaan. Waarom? Omdat in elk stuk wel een of ander moeilijk trekje zit om te spelen waaraan je soms dagen of weken moet aan oefenen. Het geeft mij ook het gevoel dat ik door moet gaan, niet alleen in de muziek, maar gewoon in mijn leven. Soms komt er iets onverwachts op je pad, waar je plots rekening moet mee houden en op die momenten moet je de kracht vinden om door te gaan en moedig zijn.
Herkenbaar?
Vele groetjes,
Griet